Powitanie jesieni - gulasz w kociołku

Uwielbiam słońce. Kiedy rano spojrzę w okno i widzę na niebie świecącą kulę, od razu czuję się lepiej. W pochmurny dzień, nawet kawa średnio pomaga. A poza tym, coraz wcześniej robi się ciemno, a przecież jak jest ciemno – to trzeba iść spać.

Na szczęście na razie jeszcze nie ma tragedii, a w dzień jest nawet bardzo ciepło jak na koniec września. Jednak kalendarza nie da się oszukać i mamy jesień. Postanowiliśmy więc, rozpocząć sezon jesienny porcja gęstego, pożywnego gulaszu węgierskiego, przygotowanego na ognisku w naszym żeliwnym kociołku. Muszę przyznać nieskromnie, że sama nie spodziewałam się takiego efektu. Wielki kocioł „zjadł się” wyjątkowo szybko.

Gulasz węgierski w kociołku

Składniki:

* 2 – 2,5 kg łopatki wieprzowej (użyłam kawałków gulaszowych, bez tłuszczu),

* 2 kg mięsistych pomidorów,

* 4 czerwone papryki,

* 3 cebule,

* pętko kiełbasy węgierskiej,

* kawałek Chorizo,

* 2 łyżeczki papryki słodkiej,

* 1 łyżeczka chili,

* sól,

* 2 łyżeczki czosnku granulowanego,

* 5-6 liści laurowych,

* smalec,

* troszkę mąki pszennej.

Mięso pokroić w dużą kostkę, oprószyć solą, pieprzem i mąką. Zrumienić na smalcu i przełożyć do kociołka. Patelnię zdeglasować niewielką ilością wody i wlać do mięsa. Pomidory pozbawione skóry (po sparzeniu wrzątkiem pięknie się obierają), pokroić w mniejsze cząstki i wszystko razem wrzucić do kociołka. 

Cebulę przekroić na pół obrać i pokroić w piórka, zrumienić i dodać do kociołka. 

Doprawić do smaku. Oczywiście ilości przypraw podałam „na oko”, każdy ma przecież inny smak a zwłaszcza „stopień ostrości”.

Kociołek ustawić na palenisku, dodać kiełbasę pokrojoną w plasterki i niech tak się wolniutko parkocze. 

Pod koniec gotowania (na około 30 minut przed końcem) dodać paprykę obraną i pokrojoną w duże kawałki. 

Nasz kociołek gotował się w sumie przez około 3 godziny. Wolniutko, spokojnie i niezbyt intensywnie, regularnie mieszany żeby się nie przypalił. 

Smaki pięknie się zmieszały, sos zgęstniał a resztę niech opowiedzą Ci, którzy zajadali go w słusznych porcjach, z kromkami świeżego, wiejskiego chleba opiekanego na ruszcie.